شادی از زبان ائمه علیهم السلام
امام علي عليه السلام فرموده اند:
يا كميل مر اهلك ان بروحوا في كسب المكارم و يدلجوا في حاجة من هو نائم فوالذي وسع سمعه الاصوات ما من احد اودع قلبا سرورا الا و خلق الله له من ذلك السرور لطفافاذا انزلت به نائبة جري اليها كالماء في انجداره حتي يطردها عنه
اي كميل! خانواده ات را فرمان ده كه روزها به دست آوردن بزرگواري و شب ها در رفع نياز خفتگان بكوشند.
سوگند به خدايي كه هر صدايي را مي شنود! هر كس دلي را شاد كند خداوند از آن شادي لطفي براي او قرار دهد كه به هنگام مصيبت چون آب زلالي بر او باريدن گرفته و تلخي مصيبت را بزدايد.
حكمت 257 نهج البلاغه/ نسخه مرحوم دشتي
امام باقر (عليه السلام):
«تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِي وَجهِ أخِیهِ حَسَنَةٌ، وصَرفُ القَذَی عَنهُ حَسَنَةٌ، وما عُبِدَ اللهُ بِشَيءٍ أحَبَّ إلی اللهِ مِن إدخالِ السُّرُورِ عَلَی المُؤمِنِ.»
«لبخند زدن انسان به روی برادرش حسنه است و دور کردن خاشاک (آزار) از او حسنه است، و محبوبترین عبادت نزد خداوند، شاد کردن دل مؤمن است.»
وسائل الشیعة، ج 11، ص 569
امام صادق علیه السلام فرمود: «وقتی مؤمنی را شاد کردید، تنها او شاد نمی شود، بلکه ما نیز شاد می-شویم».میزان الحکمه، ج 4، ص 439
امام علي(ع) ميفرمايد: «السرور يبسطالنفس ويثيرالنشاط» شادي باعث انبساط روح و ايجاد وجد و نشاط ميشود.ميزانالحكمه، ج 4، ص
436