دلنوشته امام زمانی(ع)
06 شهریور 1395
همان لحظه ای است که احساس می کنی همه ی کائنات و موجودات دلشان گرفته است، دل گرفته و غمگین آن منجی ای هستند که “المعز الولیا و مذلّ الاعداء” است، همان مولایی که “السبب المتصل بین الارض و السماء” است، همان امامی که “الطالب بدم المقتول بکربلاء” است، همان ” المضطر الذی یجاب اذا دعی است.
همان مهدی ای که به یاد ماست و ما به یادش نیستیم…
انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم.
ما نسبت به احوال شما بی تفاوت نیستیم و یاد شما را فراموش نمی کنیم.
آیا رواست دل آن امامی را از خودمان برنجانیم که همیشه به یاد ماست و
آیا رسم دوستی و دلدادگی است که خاطر آن کسی را آزرده کنیم که همواره به فکر ماست
و آیا شایسته است دلی را بیازاریم که وجودمان به طفیل وجود اوست؟
اللهم عجل لولیک الفرج و امنن علینا برضاه