زیبایی بیرون و درون
خدایا زندگی جاودانه ام را زیبا نما
زیبائی این کار را نمی توان انکار کرد. چشمِ انسان زیبا پسند است. این زیبائی می تواند به زیبائی مطلق گره خورده و رنگ جاودانه به خود بگیرد. اما غرق شدن در زیبائی های دنیا و غفلت از روح زیبائی که با چشم سر قابل مشاهده نیست ،می تواند عمر زیبائی را به دایره تنگ دنیا محدود و با فانی شدن عمر به فنا رود. تصویر زیر،نه سرائی استکه که انسانی در آن زندگی می کند،که سرای باقی مردی است که چشم از جهان فروبسته و در منزلگاه ابدی خوابیده است.بستگان به علت شدت علاقه و البته خوش ذوقی چنین قبری آراسته برایش مهیا ساخته اند. بله زیباست،اما زیباتر از آن این استکه صاحب این منزل مجلل که در تنهائی مطلق بسر می برد با زیبا رویان در آن عالم حشر و نشر داشته باشد،در غیر اینصورت تنها دلخوشی ای خواهد بود برای بازماندگان.
خود پسندی عروس در مقابل مادر شوهر
مادرشوهری بود که عروسی خودپسند داشت. روزی می خواست نحوه پختن پلو را به او بیاموزد. دیگی حاضر کرد و گفت: ابتدا آب را در دیگ می جوشانی. عروس گفت: این را می دانستم
گفت: سپس برنج را در آن می ریزی. عروس گفت: این را هم می دانستم.
گفت: سپس برنج را در آب می جوشانی تا دانه های آن ترد شود، گفت: این را هم می دانستم.
گفت: سپس آن را در صافی می ریزی و دیگ را دوباره بر آتش می نهی و روغن در ته آن می ریزی و نان بر روغن می گذاری و سپس برنج را در دیگ می ریزی. گفت: این را هم می دانستم.
مادر شوهر که دید عروسش چقدر خودپسند است، گفت: سپس خشتی بر در دیگ می گذاری. گفت: این را هم می دانستم.
بعد از رفتن مادر شوهر عروس همان طور که آموخته بود پلو را تهیه کرد و خشتی بر سر دیگ گذاشت.
پس از چند دقیقه خشت از بخار دیگ خیس شد و در دیگ افتاد. عروس چون این صحنه را دید هاج و واج ماند و متوجه خودپسندی خود شد.
خود پسندی
پرسیدند: خودپسندی و ریا چیست؟
[خسرو انوشیروان] گفت: خودپسندی آن است که آدمی در خود آن چیزی را گمان برد که در او نیست تا جاییکه تنها رای خود را صواب دادند و رای دیگران را خطا پندارد، و ریا آن است که در برابر مردم خودسازی کند و خویستن را اهل صلاح نشان دهد و در حالیکه از صلاح تهی است.
گفتند: کدام یک از این دو زیانمند ترند؟
گفت: برای خود آدمی خودپسندی و برای دیگران ریا، زیرا مردم گول ظاهر آراسته وی خورند و در مهمات خویش به وی اعتماد کنند در حالیکه از خیانت وی ایمن نمیتوانند بود.
شادی از زبان ائمه علیهم السلام
امام علي عليه السلام فرموده اند:
يا كميل مر اهلك ان بروحوا في كسب المكارم و يدلجوا في حاجة من هو نائم فوالذي وسع سمعه الاصوات ما من احد اودع قلبا سرورا الا و خلق الله له من ذلك السرور لطفافاذا انزلت به نائبة جري اليها كالماء في انجداره حتي يطردها عنه
اي كميل! خانواده ات را فرمان ده كه روزها به دست آوردن بزرگواري و شب ها در رفع نياز خفتگان بكوشند.
سوگند به خدايي كه هر صدايي را مي شنود! هر كس دلي را شاد كند خداوند از آن شادي لطفي براي او قرار دهد كه به هنگام مصيبت چون آب زلالي بر او باريدن گرفته و تلخي مصيبت را بزدايد.
حكمت 257 نهج البلاغه/ نسخه مرحوم دشتي
امام باقر (عليه السلام):
«تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِي وَجهِ أخِیهِ حَسَنَةٌ، وصَرفُ القَذَی عَنهُ حَسَنَةٌ، وما عُبِدَ اللهُ بِشَيءٍ أحَبَّ إلی اللهِ مِن إدخالِ السُّرُورِ عَلَی المُؤمِنِ.»
«لبخند زدن انسان به روی برادرش حسنه است و دور کردن خاشاک (آزار) از او حسنه است، و محبوبترین عبادت نزد خداوند، شاد کردن دل مؤمن است.»
وسائل الشیعة، ج 11، ص 569
امام صادق علیه السلام فرمود: «وقتی مؤمنی را شاد کردید، تنها او شاد نمی شود، بلکه ما نیز شاد می-شویم».میزان الحکمه، ج 4، ص 439
امام علي(ع) ميفرمايد: «السرور يبسطالنفس ويثيرالنشاط» شادي باعث انبساط روح و ايجاد وجد و نشاط ميشود.ميزانالحكمه، ج 4، ص
436
شهادت امام جواد علیه السلام
ماهی ولی به چشم همه رو نمی شوی
عطری ولی روانه به هر سو نمی شوی
آهوی روسیاه و هوس ران رسیده است
یابن الرضا !تو ضامن آهو نمی شوی ؟
جایی نه گفته اند نه اینکه نوشته اند
آقای بندگان سیه رو نمی شوی
از کودکی به فکر تقاس مدینه ای
تو بی خیال قصه پهلو نمی شوی
باشد میان خون و رگت شور انتقام
راضی به گریه در غم بانو نمی شوی
سلطان سپرده دل به غضب های حیدری ات
ارثیه رضاست به تو قلب مادری ات